Dinsdag Twinsdag

In mei worden ze vier en zoals alle moeders verzucht ook deze dat de tijd wel erg snel gaat. Te snel als je het mij vraagt. Spittend door de ontelbare foto's komen alle ontwikkelingsfasen en bijbehorende gevoelens weer boven. Onderstaande foto is van 2010. Toen ik ze nog allebei tegelijk op m'n arm droeg. Sinds een maand of wat lukt me dat niet meer en is het natuurlijk ook niet meer nodig. Maar wat is het fijn ze allebei tegelijk dicht tegen me aan te hebben. 

Ik droeg ze bijna negen maanden in mijn buik, daarna in allerlei variaties op mijn buik, aan mijn armen en in mijn armen, op mijn rug en aan mijn rug, als tweelingmoeder ben je transporteur, klimrek en knuffelmuur tegelijk. Waarschijnlijk heb je dat met meerdere eenlingen ook, alhoewel tweelingen dezelfde behoeften op hetzelfde moment hebben. Simpelweg omdat ze vrijwel dezelfde ontwikkeling doormaken. Daarom denk ik dat het anders is maar zeker weten doe ik het niet.

Ook al bouw ik op allerlei manieren tijd in voor de broodnodige één op één quality-time, met z'n drieën hebben we toch de meeste lol. Vanavond nog hing er één meisje op mijn rug en eentje in mijn armen. Zo klimmen we dan de trap op. Soms ben ik bont en blauw door stoeipartijen, afgepeigerd en versleten of val ik uit mijn eigen bed door teveel kleine meisjesvoeten, door al dat gekrioel en gewoel vind je ergens een onzichtbaar lijntje. Van mij naar haar, van haar naar haar en weer terug naar mij. En dat weet ik dan weer wel.

Lees de verhalen van andere trotse tweeling-moeders op Effie's blog.