Ze hebben een grote fantasie en die is letterlijk en figuurlijk fantastisch. Laatst nog was ik 'Beersjammakaka' en regelmatig zit 'Bobbie'(die alleen zij kunnen zien) in de bakfiets, maar die ik er toch in en uit moet zien te tillen zonder dat ik voor gek versleten word door de buren. Dan weer heten ze Pluk en Aagje, dan weer Mol en Dribbel, en pas op dat je je niet vergist want de dames luisteren alleen bij correcte naamgeving. Met de knuffels (die vrijwel allemaal een zelfbedachte naam hebben, van Guus tot Sjoeka) spelen ze hele verhalen en elke dag mag ik op de eerste rij kijken naar 'de show'. Heerlijk.
Bij zo'n levendige fantasie horen jammer genoeg ook angsten. Gelukkig kan ik heksen en spoken wegtoveren en komen er in ons huis geen clowns. 's Avonds laat roepen ze omdat er iemand wil weten 'wie z'n oren dat zijn' (de schaduw van een vilten aardbei) en alle poppen groter dan zijzelf inclusief tuinkabouters zijn helemaal 'no go'. De houten giraf op ware grote op de kinderafdeling van onze boekhandel is helaas ook een serieus probleem, maar gelukkig werkt daar een hele aardige jongen die met ze wacht bij de tijdschriften als we een boek willen hebben.
Het lastige is dat ze elkaar versterken in hun peuter-angsten. Als de één verstijft en het op een gillen zet, denkt de ander dat het wel iets heel, heel engs is en dat het nooit zuivere koffie kan zijn. Daarom, en om vele andere redenen, gaan we regelmatig apart met ze op pad. Papa met de één, mama met de ander. Zo kan ons kleinste meisje, hier met de staarten en in een onderonsje met een schildpad, op haar eigen intuïtie afgaan en mijn grootste meisje, hier met losse haardos en de schildpad op veilige afstand toe schreeuwend, dicht tegen mij aangedrukt steeds wat dichterbij schuifelen. En dan hoor ik ze ineens tegen elkaar zeggen: "Dat is niet eng, dat is zogenjaamd hoor."
Dinsdag Twinsdag is een initiatief van Effie.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten