De rode stoel

Aan de overkant van de straat staat een grote boerenschuur van onder tot boven vol gestouwd met spullen. Ik, als kringloop-fanaat pur sang, loop er elke week even binnen en vandaag vond ik een stoel. Een stoel en een verhaal. Een verhaal wat ik vroeger op school heb gehoord maar waar ik in de twee jaar dat ik hier woon eigenlijk nooit aandacht aan heb geschonken.

Hij zit goed, de vorm is leuk, de kleur ook dus hup, onder mijn arm en meenemen vond ik. Zo liep ik met stoel en kinderen naar de uitgang, toen een ouder echtpaar in zuiver Zeeuws me vertelde dat het een stoel is die verstrekt werd na de Ramp van 1953. Tja, en dat maakt hem ineens heel anders. Een stoel om even bij stil te staan. Of beter gezegd, even stil op te zitten. 

Thuis zette ik hem tussen de andere stoelen. En als de meisjes groot genoeg zijn, zal ik ze zijn verhaal vertellen. Maar tot die tijd zullen ook wij dankbaar gebruik van hem maken.